فهیمه طاهری مقدم؛ زهرا جمشیدی؛ علی صادقی منش
چکیده
فضای شهر به وسیلۀ فرآیندهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی در حال تغییر و نوزایی است. در این راستا، پاسداشت سرمایه‌های فرهنگی در یک شهر، یکی از چالش‌های بنیادین جهان معاصر است؛ هویت مردم، بر سرمایه‌های فرهنگی ...
بیشتر
فضای شهر به وسیلۀ فرآیندهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی در حال تغییر و نوزایی است. در این راستا، پاسداشت سرمایه‌های فرهنگی در یک شهر، یکی از چالش‌های بنیادین جهان معاصر است؛ هویت مردم، بر سرمایه‌های فرهنگی برجای مانده از گذشته، استوار است و یافتن راهی میانه، برای توسعۀ پایدار شهرها، همراه با حفظ شاخصه‌های هویتی، دغدغۀ همیشگی پژوهشگران این حوزه بوده‌است. از جملۀ سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی ایران، شخصیتِ امام رضا (ع) است که سفر ایشان به ایران، به عنوان بزرگ‌ترین رویداد مذهبی تاریخ ایران، گنجینه‌ای از روایت‌ها را در اختیار ایرانیان قرار داده‌است؛ روایت‌هایی که هر کدام، ضمن آنکه به مثابۀ یک سرمایۀ فرهنگی می‌توانند مورد توجّه قرار گیرند قابلیت تبدیل به سرمایۀ نمادین و ایجاد ارزش افزوده را نیز دارا هستند. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره‌گیری از منابع اسنادی و کتابخانه‌ای در پی بیان این موضوع است که چگونه می‌توان با بهره‌گیری از این سرمایه‌های فرهنگی، به آفرینش سرمایۀ نمادین در فضاهای شهری و روستایی پرداخت و هویت شهری را بر این خاستگاه عظیم اجتماعی و فرهنگی استوار کرد. برساختن هویت تاب‌آور و توسعۀ پایدار شهرها با تکیه بر ظرفیت سرمایه‌های نمادین‌شده از روایت‌ها پیرامون امام رضا (ع)، امکان‌پذیر است؛ بخش عمدۀ این توسعۀ پایدار، می‌تواند متکی بر گردشگری مذهبی باشد.
